Ik ben weer veilig aangekomen in Santiago! Het was heerlijk om weer even thuis te zijn en iedereen te zien, maar het voelt ook weer heel goed om hier te zijn. Lekker door de stad lopen, in het park chillen wanneer de zon schijnt, koffietjes drinken met vriendinnen. Het was ook heel leuk om het gezin weer te zien. De kinderen waren mega enthousiast en wilden meteen al hun cadeaus van kerst en Driekoningen laten zien.

Deze week heb ik iets gedaan wat ik al heeeel lang wilde, maar nooit durfde... Ik heb een helix piercing! Ik werd woensdag wakker en ik dacht: "oke, eigenlijk moet ik iets impulsief doen en vandaag naar een tattooshop gaan en het gewoon doen!" Ik had van iemand gehoord dat "sagrado corazón" een goede plek was, dus toen ik de kindjes naar de bus gebracht had en mezelf genoeg moed ingepraat had, ging ik daar heen. Ik wilde eigenlijk niet alleen en mn vriendin kon donderdag pas mee, dus ik wilde een afspraak gaan maken voor donderdag. Ik zal eerlijk zijn: toen ik bij de tattooshop aangekomen was, durfde ik niet naar binnen en ben ik doorgelopen hahahaha. Gelukkig was ik met Kirsten aan het appen en zij heeft me overgehaald om op de terugweg ECHT naar binnen te gaan. Toen ik eindelijk in die winkel stond, besloot ik het toch maar gewoon meteen te doen :)

Deze week ben ik ook weer twee keer naar Spaanse les gegaan. Ik heb een aantal grappige uitdrukkingen geleerd, zoals: "media naranja" (letterlijk halve sinaasappel), wat soulmate betekent. We hebben het ook gehad over wijken. Eerst hadden we het over de wijken waar we wonen hier in Spanje: is het druk of rustig? Is het dichtbij het centrum? Is het goed bereikbaar? etc. Daarna moesten we onze wijk in ons thuisland beschrijven. In mijn klas is er een jongen uit Palestina. Hij vertelde ons dat zijn wijk heel mooi was, maar dat het er nu erg gevaarlijk is. Er is veel geweld, er wordt veel geschoten. Hij spreekt geen Engels en zijn Spaans is net zo minimaal als mijn Spaans, maar iedereen begreep wat hij ons vervolgens probeerde te vertellen: zijn broer is doodgeschoten... Ik heb er de afgelopen dagen veel over nagedacht. Het is oneerlijk. Ik ben hier omdat ik de mogelijkheid heb om mooie herinneringen te maken in het buitenland, voordat ik ga studeren. Hij is hier omdat het in zijn eigen land niet veilig is. Ik probeer Spaans te leren omdat ik het een mooie taal vind. Hij moet Spaans leren om hier een baan te kunnen vinden. Ik mis soms mijn ouders en broertje. Hij zal zijn broer nooit meer zien.. Het herinnerde me aan de kunstwerken van Icy & Sot, die ik afgelopen vakantie in Amsterdam heb gezien. (Ik heb er eentje toegevoegd, onderaan de pagina)

Ik was sowieso al van plan om deze zomer vrijwilligerswerk te gaan doen in Nederland, voor vluchtelingenkinderen of bij jeugdzorg, maar ik wil nu ook proberen om hier vrijwilligerswerk te vinden. Ik heb het erover gehad met mijn hostfamily en zij willen me graag helpen. Ik ben afgelopen week bij Cruz Roja Española (het rode kruis) geweest. Daar kreeg ik een folder en ik moest een andere dag terugkomen. Toen ik thuis de folder liet zien, bleek dat ze me niet helemaal begrepen hebben. De receptioniste sprak een beetje Engels, maar waarschijnlijk was er toch een misverstand... De folder is niet voor vrijwilligers, maar voor een cursus voor werklozen. Poging 2: een mailtje sturen, in het Spaans ;)

Hebben jullie nog leuke weekendplannen? Ik ga vanavond uit met vriendinnen en ik ga morgen aan mn Spaans werken; we hebben eind januari een examen...

Xx Sabien